Een oorlog is iets onvoorstelbaars voor mensen die alleen maa
r vrede hebben gekend, zoals ik. De verzengende pijn als je moeder uit je handen wordt gerukt door soldaten van de vijandige partij. De constante angst waarin je leeft: ‘zal die H-bom jouw huisje deze keer wel weten te vinden.’ Het tekort aan alles water, eten, kleding, maar vooral liefde, die met de grote L. Films weten vaak op realistische wijze de vinger op de juiste plek te leggen. No Man’s Land (2001) laat ons zien dat zelfs in de meest smerige oorlog vriendschappen voor het leven ontstaan. →
Wat? De moeder van Sylvester Stallone, ja.
Sylvester Stallone is bekend van zijn schilderijen. Neo-expressionistisch, zeggen de kenners. Nadat Sly het opgezocht had in het woordenboek, 
bleek hij het, hoewel hij liever niet in een hokje wordt gestopt want dat is zo makkelijk, met die omschrijving wel eens. Voor zijn tijd als neo-expressionistisch schilder was Sylvester acteur. Glansrollen wisselden elkaar af, en híj was het die het neerzetten van een karakter tot een ware kunst verhief. Het is gissen naar de reden waarom Sly dat talent wel heeft gekregen, en ik niet, waardoor ik een triest blogschrijvertje ben geworden. Is hij zo geboren, of is er iets in zijn leven gebeurd waardoor hij zowel een zeer getalenteerd schilder als een erkend acteur is? →
Vrijdag de Dertiende!
Fans van horrorfilms, of zoals de Chinezen zeggen: hollolfilm
s, komen vanavond ruimschoots aan hun trekken bij Veronica. De mannen van deze omroep zagen dat het Vrijdag de Dertiende is en dachten, goh we kunnen dit jaar misschien een keer iets origineels doen, ja toch, horror, dat past bij zo'n duivelse dag. Van tien voor zeven in de avond tot half drie ’s nachts kan het bier en de chips klaargezet worden, want de kijker krijgt maar liefst vier ‘enge’ films op een rijtje voorgeschoteld. Waarbij de kwaliteit ook nog eens vrij goed is. →
Ik weet het einde al: de Duitsers verliezen.
Het is Vr
ijdag de Dertiende. Oeee. Een prima dag om de mensheid angst in te boezemen. Er zijn duizenden misschien wel tienduizenden horrorfilms en thrillers gemaakt. Dus is het gemakkelijk om één van die filmpjes uit te kiezen en te programmeren om de sfeer op deze aansprekende dag te verhogen. En het wordt: Sink the Bismarck! uit 1960. Een boot, eng. Duitsers, eng. Een boot met Duitsers die zinkt, da’s eigenlijk wel lachen. Ja, je kunt zeggen wat je wil, maar de filmprogrammeur van de BBC 2 heeft in ieder geval gevoel voor humor. →
In the picture: Alicia Silverstone.
Een label op iemand plakken is het makkelijkste wat er is. Maar ja, het is ook zo ontzettend handig: je hoeft niet na te denken en weet me
teen waar je aan toe bent. Alicia Silverstone heeft er echter genoeg van dat mensen door haar rol in Clueless (1995) het label ‘miss teen girl’ op haar plakken. In een interview zei Silverstone: ,,Tien jaar later zijn er nog steeds mensen die me zien en denken: ah, daar heb je dat schattige meisje uit die leuke film. Zij weten niet dat ik ook een kinderserie heb geproduceerd en op Broadway heb gestaan. Of in een dozijn andere films heb gespeeld. Nou ja, het zij zo. Ik denk dat ik het best aardig heb gedaan.’’ Nou, Alicia, ik denk van niet. →
Gesjoemel om een Oscar met Zus & Zo.
Tijdens een pasgeleden op Nederland 3 uitgezonden filmquiz zeiden zowel Eddy Terstall als Alex van Warmerdam dat Oscars niet werden uitgereikt op basis van kwaliteit, maar op basis van het budget dat beschikbaar is om de stokoude leden om te kopen met cadeau’s. Je weet dat het zo is, maar toch ben je even geschokt als je het hoort uit de monden van twee gerespecteerde Nederlandse regisseurs. Persoonlijk denk ik dat het al bij de nominaties van de Academy Awards verkeerd gaat. Hoe is het anders mogelijk dat Zus & Zo (2001) genomineerd werd?
LL Cool J: Mooie snor, maar je kunt beter blijven rappen.
Acteurs die gaan zingen. Zangers en zangeressen die gaan acteren. Slecht idee, heeel slecht idee. Het kan niet. Waarom het niet kan dat weet
niemand, maar het kan gewoon niet. Voorbeelden genoeg natuurlijk. Madonna kan niet zingen, maar na Evita heeft ze de hele wereld ook getoond dat ze niet kan acteren. ‘Maar ze kan wel performen,’ ja zo ken ik er nog tien. Nog Mariah, Britney en Justin, ga gewoon performen ofzo. LL Cool J en Ice Cube pretenderen nog enigszins serieuze acteurs te zijn. The Lady Lover,deze week nog in ons land voor een optreden, is hits-gewijs opgedroogd en gooit het nu over de acteerboeg. En hij kan goed, tja hoe zeg je dat nou netjes, gespierd zijn. Er is slechts één artiest die beide disciplines tot in de puntjes beheerst. Maar dan ook tot werkelijk tot in de puntjes. →
Smoke is simpel, maar geniaal.
Titanic kostte 200 miljoen dollar om te maken. Troy werd voor een fijne 
175 miljoen geproduceerd. En King Kong wordt de duurste film aller tijden genoemd, met een budget van 207 miljoen dollars. Veel geld voor een boot, een stad en een aap. Maar geld creëert macht. En macht geeft recht op succes. En macht erotiseert, maar dat geheel terzijde. Wat ik maar wil zeggen is dat de hierboven beschreven oorzaak-gevolg relatie op onwaarheden berust. Sterker, nog het is een grote kapitalistische leugen, dat heeft meneer Jong-il zelf gezegd. Het bewijs is Smoke (1995). Met een budget van 7 miljoen dollar blaast deze film alle hierboven genoemde films de bioscoop uit. →
Five-foot-nine? I didn’t know they stacked shit that high.
Een gemiddelde oorlogsfilm bestaat uit sterke jongetjes die zwakkere jongetjes, beter gezegd een stel mietjes, uitmoorden. Hier en daar een
goede daad door de lokale bevolking een handje te helpen. Een verkrachting’kje voorkomen enzo. Dat soort werk. Maar een tip van deze goede jongen: óf doe dat zwaar over de top, zoals Rambo in zijn eentje een oerwoud met bosnegertjes uitmoordt, of doe het niet, zoals Bruce Willis in As Tears Go By met een groep inboorlingetjes een bepaald gebied door moet komen, had moeten doen. Wat een spanning, poe poe, niet dat het iemand ook maar iets interesseert of en hoe die mensen worden neergeknald. Wat een verspilling van tijd en filmrol! De oorlogsfilms die wel blijven hangen proberen op een originele manier hetzelfde verhaal te vertellen. Is toch veel interessanter, Bruce. →
Ook een romantisch komedie kan leuk zijn (maar deze niet).
Romantische komedies zijn populair. Elke maand verschijnen er wel een 
aantal van in de bioscoop. De vrouwtjes vinden ze zoooo leuk. Vaak zijn ze erg goedkoop. Een man probeert een vrouw te krijgen, of andersom, en dat lukt dan eerst niet en dan weer wel. Return to Me (2000), is een romantische komedie die vanavond laat te zien is op de BBC1. En eerlijk is eerlijk, als je David Duchovny, ook wel bekend als Special Agent Fox Mulder, en Minnie Driver cast, vraag je er gewoon om om niet serieus te worden genomen. Maar, mannen, geloof het of niet, er zijn ook goede romantische komedie’s. →