Elvis Presley was een groot zanger, een diamant voor zijn tijd, daar is
iedereen het over eens. Zelfs tot ver na zijn dood op 16 augustus 1977 wordt zijn muzikale nalatenschap gebruikt door huidige artiesten. Maar Elvis was ook een acteur, en wat voor een. Ja, een hele slechte natuurlijk, want dat kan natuurlijk niet, he, goed zingen en goed acteren in een en dezelfde persoon. Nee, zo heeft God het niet gewild. Elvis werd gebruikt als exploitatieproduct. Hoewel het een woord met veel lettergrepen is, is het wel waar, want Elvis had een broertje dood aan goed acteren. Toch heeft de Pelvis nog 31 films op zijn naam staan. →
Sandler kiest voor het geld. Veel geld.
Zoals veel komie
ken is Adam Sandler begonnen bij het legendarische Saterday Night Live. Eddie Murphie, Bill Murray, Ben Stiller gingen hem onder andere voor. Inmiddels zijn al deze acteurs grootverdieners in Hollywood. Adam Sandler kreeg voor zijn rol in Anger Managment (2003) het lieve sommetje van 25 miljoen dollar. Voor het afschuwelijke Little Nicky (2000) kreeg hij ook al 20 miljoen op zijn bankrekening bijgeschreven. Vanavond is op Eén Big Daddy (1999) te zien, daarvoor ving Sandler ook al 8 miljoen. Met die drie onbenullige films verdiende Sandler dus al meer dan 50 miljoen dollar. Ook mooi. →
Michael Crichton, de goede man. Wie kent ‘m niet?
Hollywood is achter de schermen verdeeld in drie lagen. Bove
naan staan studio’s met de producenten, die bepalen naar welke films het geld gaat. Daaronder staan de regisseurs, die moeten leuren bij de producenten met hun films om aan geld te komen. En een treetje daaronder staan dan de schrijvers, die met hun scripts moeten leuren bij regisseurs die dan weer moeten leuren bij producenten. Het ligt een ietsiepietsie genuanceerder, maar niet veel, moet ik toegeven. En regelmatig proberen mensen om een treetje hoger te komen in de hierarchie. Net altijd met evenveel succes. Steven Spielberg is naast regisseur ook producent, net als Francis Ford Coppola. Allebei succesvol. De stap van schrijver naar regisseur blijkt vaak lastiger. →
Een blinde kan ook scoren.
Gehandicapten zijn op het witte doek over het algemeen erg grap
pig. Want omdat ze gehandicapt zijn, doen ze dingen die normale mensen, lees: validen, zowel mentaal als fysiek, niet doen, of zich zelfs voor schamen. Het levert wat hilariteit op, zo op de vroege ochtend. Het debiele broertje van Mary in There’s Something About Mary, die helemaal doordraait zo gauw er iemand aan die dikke oren van hem durft te komen, is een bepalende factor voor het succes van de film. En wie kent See No Evil Hear No Evil niet, een film die vijftien keer per jaar wordt uitgezonden door SBS6 met als voorkeurstijdstip 13:25. De blinde Richard Pryor en de dove Gene Wilder slaan zich op komische wijze door de harde samenleving heen. Dat is grappig. Ergerlijk wordt het als het iets te serieus wordt. →
Deze week: Olifant steelt de show.
Alle niet te missen films van deze week op een rijtje.
Het is allemaal maar magertjes op filmgebied deze week. Dé perfecte reden om naar de bios te gaan in plaats van voor de tv te blijven zitten. 
Mocht je toch gewoon op de bank blijven lammen dan zijn dit de drie films die je in ieder geval niet mag missen. Donderdag is op Net 5 Good Will Hunting (1997) te zien. Persoonlijk ben ik geen fan van zowel Robin Williams als Matt ‘the Pokerface’ Damon, de twee hoofdrolspelers, maar omdat ik weet dat veel mensen een verschrikkelijk fijne tijd hebben gehad met Will Hunting, een kleine aanbeveling van mijn kant. De doorbraak van schrijversduo Matt Damon en Ben Affleck. Maar er is nog meer deze week, dit was pas het topje van de ijsberg.
Terugblik: Tim Allen bewijst ongelijk.
Elke zondag een terugblik op de afgelopen week…
Het blijkt maar weer dat er veel te weinig mensen op filmoptv.blog.nl kijken. Wat zelfs erger is, de mensen die naar deze site surfen
laten zich niet of in ieder geval veel te weinig door mij beïnvloeden. Want waar heb ik me nou de hele week druk om gemaakt? Ten eerste vond ik Smoke een pareltje. Tjongejongejonge, wat is dat een goede film zeg. Het resultaat was dat er woensdag iets meer dan 200 duizend mensen op die film afstemden, weliswaar met concurrentie van Oranje. Ten tweede maakte ik me druk over het wanproduct Jungle 2 Jungle en dan vooral hoofdrolspeler Tim 'the Toolman' Allen. Daar keken dan weer ruim een half miljoen Nederlanders naar. Ik zie de logica niet meer.
Zelfkastijding met Steve Martin.
Sommige acteurs zijn niet van het tv-scherm af te slaan. Van die typische lui die hun kop tijdens een avondje rustig zappen toch weer irritant op de 
buis weten te brengen. Steve Martin. Ik zie hem nooit in de bioscoop, maar als ik even zin heb in een film en net op de bank ben gaan zitten met een rood wijntje en wat blokjes kaas, oude natuurlijk, komt hij weer op mijn scherm. Wat is je probleem, jongen! Ga boeven vangen of zo, maar val mij alsjeblieft niet lastig met die misbaksels van je. En nee, je bent niet grappig, dat was je al niet in de jaren zeventig, niet in de jaren tachtig, niet in de jaren negentig en, je raadt het al, ook tegenwoordig blijk je nog steeds troep te produceren. →
Romy Schneider ist eine pubertär-lesbische Internatsschülerin in Mädchen in Uniforme!
Mädchen in Uniforme (1958): wat een prachtige titel! Ik heb de film nog 
nooit gezien, ik heb er zelfs nog nooit van gehoord. En toch, voor mij is het duidelijk, dit is een erotisch meesterwerk. Ik zie ze al over mijn beeldscherm heen huppelen. Meisjes met korte rokjes, de witte blousjes speels openhangend in groepjes kibbelend door de gangen lopend. En opeens zien ze in de oefenruimte de gymleraar. Stiekem is elk meisje op school verliefd op de gebronsde jongeman in de bloei van zijn leven. Giechelend zien we de schoolmeisjes met elkaar overleggen. Dan gaan ze met z’n viertjes de gymzaal in met maar één doel voor ogen… →
Vin vs. Dolph.
De jaren tachtig was het decennium van de krachtpatser, de echte spierbundel praten we dan over. Arnold Schwarzenegger zat no
g vol met 
anabolen, Jean-Claude van Damme was populair en Dolph Lundgren was nog hip. Acting is nothing, muscles are everything! Die mooie tijden zijn voorbij. Tegenwoordig zijn de actiehelden vooral bijdehand. Een lekkere spuit in de onderarm is er bij die generatie niet meer bij. Colin Farrell, Russell Crowe, en Wesley Snipes kunnen met alle respect toch geen actiehelden meer worden genoemd. →
Puberaal vermaak in Orange County.
High-school films zijn voor pubers en onvolwassenen, de zogenaamde 
onvolgroeiden. De voornaamste reden daarvoor is dat dit soort films een humor bevat die voor de volwassene als kinderachtig en vooral gemakkelijk voorkomt. Een voorbeeld van een high-school movie is American Pie. In die film steekt de hoofdpersoon zijn penis in een warme taart, om het gevoel van een vrouwelijk geslachtsorgaan om zijn penis na te bootsen. Een onvolgroeide ligt in een deuk, een volwassene kijkt bedenkelijk en schudt het hoofd. Wat bent U eigenlijk? →