Tijdens een pasgeleden op Nederland 3 uitgezonden filmquiz zeiden zowel Eddy Terstall als Alex van Warmerdam dat Oscars niet werden uitgereikt op basis van kwaliteit, maar op basis van het budget dat beschikbaar is om de stokoude leden om te kopen met cadeau’s. Je weet dat het zo is, maar toch ben je even geschokt als je het hoort uit de monden van twee gerespecteerde Nederlandse regisseurs. Persoonlijk denk ik dat het al bij de nominaties van de Academy Awards verkeerd gaat. Hoe is het anders mogelijk dat Zus & Zo (2001) genomineerd werd?
Want, hoewel we de Nederlandse film uiteraard een warm hart toedragen, heeft het weinig zin om over Zus & Zo een potje te liegen. De film van Paula van der Oest moet een komedie, een zogenaamde lachfilm, zijn, maar verder dan een flauw glimlachje kwam ik niet, en dan ook nog uit beleefdheid. Het verhaal gaat over jaloezie in een familie. Drie zussen, onder wie de alomtegenwoordige Halina Reijn, zien hoe hun, tot dan toe homofiele, broer er na de dood van hun ouders er met een hotel vandoor gaat. Daar gaan we een stokje voor steken, spreken ze gedrieën af, en wel op alle mogelijke manieren. Het verhaal wordt warrig gebracht, waardoor al snel de gedachte opspeelt om af te haken. En één tip: volg je gevoel, haak af en ga iets leukers doen als de afwas of de wc schrobben. Zus & Zo, de geniale Engelse titel is Zus and Zo (zie foto) wordt gewoon niet beter dan een lage middelmaat.
Lees ook:Bottom in Guest house Paradiso.
Lees ook:The Glass House kun je links laten liggen.
Lees ook:Cruise en Hoffman hebben een speciale familierelatie
Lees ook:Ons kleine kameraadje Elizabeth Smart is terug.
Lees ook:De harde realiteit van Afrika in Hotel Rwanda