Titanic kostte 200 miljoen dollar om te maken. Troy werd voor een fijne 
175 miljoen geproduceerd. En King Kong wordt de duurste film aller tijden genoemd, met een budget van 207 miljoen dollars. Veel geld voor een boot, een stad en een aap. Maar geld creëert macht. En macht geeft recht op succes. En macht erotiseert, maar dat geheel terzijde. Wat ik maar wil zeggen is dat de hierboven beschreven oorzaak-gevolg relatie op onwaarheden berust. Sterker, nog het is een grote kapitalistische leugen, dat heeft meneer Jong-il zelf gezegd. Het bewijs is Smoke (1995). Met een budget van 7 miljoen dollar blaast deze film alle hierboven genoemde films de bioscoop uit.
Want een film draait in eerste instantie om de geloofwaardigheid, en dan vooral de geloofwaardigheid van gevoelens. Dat wil niet zeggen dat bijvoorbeeld een science-fiction film niet geloofwaardig kan zijn omdat ‘dat helemaal niet kan,’zie bijvoorbeeld Blade Runner. Maar Titanic, Troy en King Kong, hoewel in mindere mate, maken misbruik van emoties door alles veel te dik aan te zetten. Smoke is simpel. Een sigarenboertje, gespeeld door Harvey Keitel, hoort verhalen aan van buurtbewoners. Een aantal van die bewoners én de eigenaar zelf worden gevolgd tijdens een klein, maar belangrijk, gedeelte van hun leven. Een beetje traag, maar o zo mooi.
Lees ook:Goede Arnie redt de wereld in Terminator 2.
Lees ook:Arnie herrijst als Terminator 2
Lees ook:De pittige Mariachi speelt weer.
Lees ook:Nog een Bond. Poeh, poeh, wat een geluk zeg.
Lees ook:Op de low budgettoer met Open Water.