Mijn voorliefde 
voor Duitse films mag zo onderhand wel duidelijk zijn. Een Amerikaanse film met Duitse nasynchronisatie mag ook, maar liever een puur Duits product. Niets is fijner dan een avondje op de bank met een lekkere duitstalige klapper op tv. Geluid op de hoogste stand en maar genieten. ,Wir haben es nicht gewüsst!!,' schalt het dan door de luidsprekers. Of ,Alle Menschen werden Brüder. Ja, klar!!' Mijn mooiste Duitse filmherinneringen gaan terug naar mijn jeugd. Naast de enorme hoeveelheid Tirolerfilms die ik tot me heb genomen, blijft ook Heidi m bij. Ze jodelde zoals niemand anders dat kon. Rechterbeen stevig in het zand, linkerbeen naar achteren, handen rond de mond plaatsen en los ging ze. Jodelahitiiiiiiiiiiiii!!!
De bekendste Heidi-film die uit is gebracht, is niet eens Duits, hoe schandalig ook. Shirley Temple, het eerste kindsterretje uit de jaren dertig, zal nooit door mij aanschouwd worden in haar rol als de hübsche Heide in 1937, of het moet de nagesynchroniseerde versie zijn op de ARD. Inmiddels zijn er al tientallen andere versies van Heidi gemaakt, de ene nog slechter dan de andere. Maar op de een of andere manier kunnen Duitsers gewoon geen genoeg krijgen van het meisje uit de bergen. Ikzelf vindt Heide und Fräulein Werner machen schwüle Sache uit 1996 nog steeds de meest treffende verfilming van de originele boeken van schrijfster Johanna Spyri.
Vanmiddag is op de ARD om 14:30 een kinderversie van Heidi (2001) te zien. Veel plezier ermee, kleine schatjes!
Lees ook:Verfluchtes Amsterdam ist sehr geil!
Lees ook:Zelfs Amerikanen vielen ervoor. En dan is het goed.
Lees ook:Deze week: I love the smell of napalm in the morning!
Lees ook:De Duitse Paul Verhoeven pakt uit.
Lees ook:Stephen King uiterst tevreden over verfilming van 1408