Door je naam voor de titels van je films wil je laten uitstralen wat de kijker kan verwachten. Je naam is je trademark. Danielle Steel voor een titel betekent genieten van het leed van anderen. De naam John Carpenter brengt het beeld van een goede horrorfilm op het netvlies. Das war einmal. Nu is het vaak een garantie voor een snelgemaakte zakkenvullende prutfilm. Zijn naam wordt puur nog gebruikt om de onwetenden het geld uit de portemonnee te kloppen.
De laatste keer dat Carpenter ons nog plezierde met een van zijn films is een lange tijd geleden. Misschien Escape from L.A. (1996), sorry, ik bedoel John Carpenter's Escape from L.A., met Kurt Russell, maar
eigenlijk moeten we nog veel verder terug. Genant om op te schrijven, maar het is 23 jaar geleden sinds Carpenter Christine (1983), de nachtmerrie voor elke autoliefhebber, maakte. Daarvoor was hij wel degelijk succesvol. Halloween (1978), Escape from New York (1981), Assault on Precinct 13 (1976) en The Thing (1982) zijn goed gemaakte films vol actie. Maar de jaren, en zijn bankrekening, zitten hem tegen. Met Village of the Damned (1995), Vampires (1998), In The Mouth of Madness (1995), Body Bags (1993) kreeg hij het voor elkaar zijn opgebouwde faam snel te laten kelderen. "In France, I'm an auteur; in Germany, a filmmaker; in Britain; a genre film director; and, in the USA, a bum, " zei Carpenter ooit. Ik ben het niet vaak met de US of A eens, maar ach, voor alles is een eerste keer.
Vanavond komt om 22:30 op RTL 7 Ghosts of Mars (22:30), ook wel bekend als John Carpenter's Ghosts of Mars. De hoofdrollen worden vertolkt door Ice Cube en Natasha Henstridge. In deze science-fiction film komt een politie-eenheid met gevangene in een verlaten dorpje uit.
Lees ook: Laat me met rust, Kurt! en Halloween: origineel is anders.
Lees ook:John Carpenter en zijn edele naam
Lees ook:De glansrol van Kurt Russell
Lees ook:Filmagenda maandag 17 maart
Lees ook:Critical Decision: Kurt kijken of niet?
Lees ook:Halloween: origineel is anders.
De invloed van volgevretenheid wordt in het algemeen inderdaad onderschat. Waar was het sterrenensemble van het Nederlands elftal van ’88 immers tijdens het WK van ’90? Als ik aan John Fuckin’Carpenter denk, denk ik aan het debacle van Italia 90 : pure horror en mijn tv zal dan ook niet op RTL7 afgestemd zijn!